Για όσα σας είπα μέχρι τώρα είχα γραπτά στοιχεία και ήταν εύκολη η εξιστόρησή τους.
Από δω και πέρα η ιστορία εκτυλίσσεται σε διάφορα επίπεδα, εμπλέκονται περισσότεροι.
Για κάποιες από τις φάσεις της, όσες εκτυλίχθηκαν δημόσια, υπάρχουν στοιχεία στη γραμματεία της σχολής του ΦΕΥ.
Για κάποιες άλλες όχι. Εκτυλίχθηκαν σε προσωπικό επίπεδο σε συναντήσεις μου με διάφορα εμπλεκόμενα πρόσωπα.
Θα πρέπει να τις ανακαλέσω στη μνήμη μου και θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνω.
Η στάση μου μέχρι τώρα στη ζωή δεν ήταν της ανάμνησης.
Η ιστορία ως εξιστόρηση του παρελθόντος δεν με συγκινούσε ιδιαίτερα.
Είχα την αίσθηση ότι το απόσταγμά της είναι διαχρονικό.
Μπορεί να άλλαζαν κάθε φορά οι εμφανίσεις της, αλλά η αντίληψή μου ήταν ότι η ουσία πίσω απ αυτές εμπεριέχεται στο παρόν.
«Ουδέν καινόν υπό τον ήλιο», όπως έλεγαν οι παλιοί.
Και η στάση μου αυτή δεν έχει αλλάξει μέχρι τώρα.
Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι και προβληματίζομαι με τα ιλιγγιώδη ποσά που διατίθενται στον πλανήτη σας για αναστηλώσεις και συντηρήσεις των μνημείων σας.
Με παραξενεύει αυτή η διαρκής προσπάθεια υλικής αθανατοποίησή τους.
Θα σκέφτεστε, ίσως, ότι αυτό δεν είναι και τόσο απλό θέμα να το εξαντλεί κανείς με αφορισμούς.
Και σίγουρα δεν είναι το θέμα της ιστορίας μας.
Σας ηχεί ως υπεκφυγή. Αν δεν ήμουνα διατεθειμένος να κάνω αναδρομή ας μην ξεκινούσα την ιστορία.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχετε δίκιο.
Αλλά μην ξεχνάτε ότι εμείς οι Φευγανοί δεν είμαστε και τόσο ξεκάθαροι και τακτοποιημένοι άνθρωποι, όπως είσαστε εσείς στον δικό σας πλανήτη.
Και να σας πω την αλήθεια δεν έχουμε και μεγάλο καημό με το ξεκαθάρισμα και την τάξη
Μην ανησυχείτε.
Όχι, δεν θα σας αναλύσω τώρα τα περί ξεκαθαρίσματος και τάξης.
Απλά συνειδητοποιώ ότι λάθος ιστορία διάλεξα να σας πω. Ας είναι.
«Άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε» που λέει και το άσμα.
Αφού την ξεκίνησα, θα την ολοκληρώσω.
Ες αύριον..τα της ανάμνησης.
