Εισαγωγή ....................................................................................................... Πλανήτης ΦΕΥ
Όπως σας έχω πει εργαζόμουν στο ίδρυμα ΦΕΥ, ένα από τα τεχνικά πανεπιστήμια της Λάδας
Τον τελευταίο χρόνο αποχώρησα μην αντέχοντας άλλο τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούσαν εκεί.
Η ιστορία αφορά έναν πολύ κοντινό μου συνάδελφο. Oι ιδιοσυγκρασίες μας είχαν τόσα κοινά και τον γνώριζα τόσο καλά που μου εξιστορούσε τα πάντα, λες και ήμουν ο εαυτός του.
Γι αυτό για λόγους αμεσότητας θα αναφέρομαι στην ιστορία σε πρώτο πρόσωπο, σαν να αφορούσε εμένα προσωπικά.
To Θέμα της Ιστορίας
Το κεντρικό θέμα της ιστορίας είναι το χρονικό ενός διδακτορικού.
Η ιστορία ξεκινά μετά την ολόκλήρωση της εκπόνησής του τρία χρόνια από την ανάληψή του και φθάνει μέχρι την τελική έγκρισή του μετά δεκαοκτώ χρόνια.
Λέω τελική, γιατί υπήρξε και κατ αρχήν έγκριση έξι χρόνια από την ολοκλήρωσή του
(δύο για τη σύνταξη της εισηγητικής έκθεσης από τον επόπτη της εργασίας και τέσσερα για να τεθεί σε συζήτηση προς έγκριση).
Θα μπορούσα να είχα διαλέξει να αφηγηθώ αρκετές άλλες ιστορίες από τη ζωή και τις δραστηριότητες του ιδρύματος και ίσως κάποιες απ αυτές να ακολουθήσουν.
Προτίμησα να ξεκινήσω με τη συγκεκριμένη, γιατί διαδραματίζεται σε μεγάλη περίοδο χρόνου, διαρκεί δεκαοκτώ περίπου χρόνια, στην εκτύλιξή της διαπλέκονται πολλές όψεις της λειτουργίας του ιδρύματος και θεώρησα ότι προσφέρεται για να δοθεί μια διαχρονική και κάπως ολοκληρωμένη άποψη των τεκταινόμενων στο ίδρυμα.
Γιατί την Αφηγούμαι
Μολονότι την ιστορία για το ίδρυμα ΦΕΥ την είχα προαναγγείλει εδώ και κάμποσο καιρό, καθυστερούσε λόγω της απροθυμίας του Αγη Γήου να τη φιλοξενήσει.
Δεδομένου ότι η ιστορία σε μεγάλο μέρος της αναφέρεται σε κακώς κείμενα,
διερωτώταν κατά πόσον θα ήταν σκόπιμη αυτή την εποχή που διανύει ο πλανήτης του και ειδικότερα η χώρα του.
Τα ιδρύματα στη χώρα του απαξιώνονται και επικρατεί γενικευμένο κλίμα ηττοπάθειας.
Τα κακώς κείμενα και η αναφορά τους περισσεύουν.
Ενέδωσε και μου ζήτησε να την παραθέσω παρατηρώντας την απραξία των επιστημόνων των ιδρυμάτων του πλανήτη του να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για τα κακώς κείμενα του πλανήτη και της χώρας του
και ιδιαίτερα
τη σοκαριστική απάθειά τους για την απάνθρωπη χρήση της επιστήμης τους στα θεριστήρια των σύγχρονων πολέμων και όχι μόνον.
Θεωρεί ότι οι λεγόμενοι απλοί πολίτες που μερικοί από τους επιστήμονες αυτούς τους αντιμετωπίζουν αφ΄υψηλού,
τους χρηματοδότησαν και χρηματοδοτούν, άμεσα και έμμεσα, κάποιοι απ αυτούς με κυριολεκτικό ιδρώτα και αίμα και ότι
τους οφείλουν εξηγήσεις για τα έργα και τις ημέρες τους.
Μου ζήτησε, όμως, μετά επιτάσεως
να είμαι όσο γίνεται αντικειμενικός στην αφήγηση της ιστορίας, καθώς, όπως με λύπη του παρατηρεί, η παραπληροφόρηση περισσεύει σήμερα όχι μόνον στα κατεστημένα μέσα πληροφόρησης του πλανήτη του, αλλά και σε κάμποσα ιστολόγια.
Πόσο Aληθινή είναι η Iστορία
Όπως έχω πει στην εισαγωγή, το ίδρυμα ΦΕΥ είναι υπαρκτό και οι ιστορίες μου γι αυτό είναι αληθινές.
Φυσικά κάθε εξιστόρηση είναι υποκειμενική, ακόμη κι αν πρόκειται για μαρτυρία μιας σκηνής στο δρόμο στην οποία δεν εμπλέκεται ο παρατηρητής.
Πέραν από τη διαφορετική αντιληπτική ικανότητα του καθενός μας,
πολλά συνήθως μας διαφεύγουν της προσοχής, διαφορετική είναι και η ιεραράρχισή μας για αυτά που μας γίνονται αντιληπτά.
Ένα γεγονός μπορεί για κάποιον να θεωρηθεί δευτερεύον και να υποβαθμιστεί ή και να αποσιωπηθεί ως αμελητέο,
ενώ το ίδιο γεγονός για κάποιον άλλο να θεωρηθεί πρωταγωνιστικό και η όλη ιστορία να λάβει διαφορετική εκδοχή.
Με την έννοια αυτή η ιστορία είναι μεν αληθινή, αλλά είναι υποκειμενική
καθώς η αφήγηση γίνεται από έναν μόνον από τους εμπλεκόμενους σ΄αυτήν.
Πώς Βρέθηκα στο Ίδρυμα
Η ιστορία με το διδακτορικό ξεκίνησε λίγο μετά που έκανα αίτηση για να διοριστώ στο ίδρυμα ως βοηθός.
Τότε για κάθε γνωστικό αντικείμενο μιας σχολής, υπήρχε μια έδρα, όπως λεγόταν, με έναν μόνον καθηγητή και το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό ήταν σε θέση βοηθών.
Αργότερα με την αλλαγή του πλαισίου νόμου για την παιδεία οι βοηθοί άρχισαν να εξελίσσονται και να καταλαμβάνουν διάφορες βαθμίδες καθηγητών.
Είχα αποφοιτήσει από το ίδρυμα και ο καθηγητής της έδρας σε ένα από τα βασικά μαθήματα της σχολής στο οποίο είχα κάνει την διπλωματική εργασία μου τη βρήκε καλή και μου πρότεινε να εργασθώ στο ίδρυμα στην έδρα του σε θέση βοηθού η οποία είχε κενωθεί.
Η πρόταση αυτή ήταν για μένα ιδιαίτερα ανακουφιστική και δέχτηκα αμέσως.
Η αμοιβή ενός βοηθού τότε ήταν κατά πολύ μικρότερη από αυτήν ενός μηχανικού σε κάποια δημόσια υπηρεσία και ακόμη πιο μικρή απ΄αυτήν ενός μηχανικού ελεύθερου επαγγελματία.
Συμφοιτητές μου που είχαν διοριστεί σε δημόσιους οργανισμούς, όπως για παράδειγμα η δική σας ΔΕΗ, έπαιρναν διπλάσιο και πλέον μισθό και είχαν και πολλές άλλες απολαβές που δεν είχε ένας βοηθός.
Ακόμη μεγαλύτερη ήταν τότε η αμοιβή ενός μηχανικού υπαλλήλου σε τεχνικές εταιρίες, καθώς υπήρχαν δουλειές, αρκετές μεγάλες εταιρίες της Λάδας είχαν αναλάβει μεγάλα έργα στη Μέσοανατολική επικράτεια του πλανήτη.
Γι αυτό, οι περισσότεροι βοηθοί, όσοι τουλάχιστον ήταν μηχανικοί, εργάζονταν παράλληλα και ως ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε υπάλληλοι σε τεχνικές εταιρίες (δεν υπήρχε ασυμβίβαστο).
Ο λόγος που δέχθηκα αμέσως ήταν γιατί
- με απωθούσε η εμπορική διάσταση του ελεύθερου επαγγέλματος, δεν τα πήγαινα ποτέ μου καλά με τις χρηματικές συναλλαγές,
- η ιδέα του υπαλλήλου σε εταιρία με απωθούσε, επίσης, καθώς θα ήταν άμεση η αίσθηση της εξάρτησης και υπακοής σε κάποιον άλλο,
- η ιδέα του υπαλλήλου στο ευρύτερο δημόσιο δεν μου ήταν το ίδιο απωθητική, μου φαινόταν πιο κοντά στην κάπως ανεξάρτητη φύση μου, αλλά να διοριστείς τότε στο δημόσιο χρειάζονταν διασυνδέσεις.
Γι αυτό, η εργασία μου ως βοηθού σε πανεπιστήμιο φάνταζε ιδανική διέξοδος για μένα.
Ως άνθρωπος ήμουνα ιδιαίτερα ολιγαρκής και οι οικογενειακές υποχρεώσεις μου την εποχή εκείνη δεν ήταν σημαντικές.
Πίστευα ότι θα ήταν εύκολο να διατηρήσω την αυτονομία μου στα πλαίσια της λεγόμενης ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Ύστερα με ενθουσίαζε ιδιαίτερα η εργασία μου σε περιβάλλον νέων ανθρώπων που ήταν οι φοιτητές.
Ανέκαθεν είχα ιδιαίτερη κλίση να συμβουλεύω άλλους, ακόμη και σε θέματα στα οποία προσωπικά αποτύγχανα παταγωδώς, όπως, για παράδειγμα, η διαχείριση των οικονομικών και η οργάνωση γενικά.
Για κάποιους οι συμβουλές μου φαινόντουσαν αποτελεσματικές.
Γιατί δεν τα κατάφερνα προσωπικά, εντάσσεται μάλλον στην ψυχοπαθολογία μου και δεν θέλω, ούτε μπορώ να την αναλύσω
( Πάντως έχω καταλήξει ότι ένας λόγος της προσκόλλησής μου στο ιστολογείν οφείλεται στην έκπληξή μου να βρίσκω κάθε φορά τα κείμενα στη θέση τους.
Δεν μου συμβαίνει αυτό συχνά).
Διάρθρωση της Ιστορίας
Η ιστορία λόγω της έκτασής της θα παρατεθεί σε συνέχειες.
Προβλέπονται οι παρακάτω θεματικές ενότητες:
- Εισαγωγή
- Τα γεγονότα της πρώτης περιόδου
- Τα γεγονότα της δεύτερης περιόδου
- Το γενικότερο περιβάλλον και κλίμα στο ίδρυμα
- Κάποιοι προβληματισμοί.
Βλ. και
