Πριν λίγες μέρες ακούσαμε για τα 50 δισεκατομμύρια από ιδιωτικοποιήσεις και από πώληση - αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας που ζήτησε η Τρόικα και που, όπως μας είπε, τις διευθετήσεις αυτές τις έχουν ζητήσει και οι επιχειρηματικοί "παράγοντες" της χώρας (σήμερα μαθαίνουμε ότι δεν ήταν πρωτοβουλία της τρόϊκας, αλλά απόφαση του Εcofin η οποία ενσωματώθηκε στο μνημόνιο).
.
Από την άλλη μαθαίνουμε ότι :
- πλέον των 50 δισεκατομμυρίων είναι οι ανείσπρακτοι φόροι, εισφορές και πρόστιμα επιχειρηματιών και επαγγελματιών. Αρκετοί από τους επιχειρηματίες και επαγγελματίες αυτούς συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν.
- Πλέον των 100 δισεκατομμυρίων είναι τα χρήματα του δημοσίου που δόθηκαν για στήριξη στις τράπεζες οι οποίες σε ανταπόδοση, όπως επιμαρτυρούν οι επιχειρηματίες, όχι μόνον δεν στήριξαν τη ρευστότητα της αγοράς αλλά τη συρρίκνωσαν περαιτέρω.
- Πλέον του 40% των δημόσιων ακινήτων έχει καταπατηθεί.
- Είναι, επίσης, γνωστό ότι επιχειρηματίες και επαγγελματίες (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, ακαδημαϊκοί, δικαστές, μεγαλοδημοσιογράφοι, καναλάρχες, μεγαλοεργολάβοι) είναι οι κατ΄ εξοχήν καταπατητές δημόσιας περιουσίας.
Αρκεί να επισκεφθεί κανείς για παράδειγμα την Πεντέλη και να δει ποιοι και πότε έχτισαν μέσα σε δασική περιοχή και μετά πίεζαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις και πετύχαιναν τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων τους.
- Είναι, επίσης, γνωστό ότι μερικοί απ αυτούς κατέχουν εκτεταμένες δασικές εκτάσεις με βάση χρυσόβουλα από την τουρκοκρατία.
Συσχετίζοντας τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι:
αν οι παραπάνω παρανομούντες, ή ορθότερα αδικοπραγούντες συμπολίτες μας απέδιδαν τα οφειλόμενα στο δημόσιο και επέστρεφαν τις αδικαιολόγητα κατεχόμενες εκτάσεις του δημοσίου :
- δεν θα μιλούσαμε για τα 50 δις του ξεπουλήματος, ούτε καν για μνημόνιο
- οι χαμηλοσυνταξιούχοι και χαμηλόμισθοι δεν θα βρισκόντουσαν στη σημερινή δυσάρεστη θέση να υφίστανται αυτοί περικοπές για τα ανομήματα των προνομιούχων της κοινωνίας μας
Νομίζω ότι στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει κανείς με απλή λογική.
Εν τούτοις, η κατηγορία αυτή των συμπολιτών μας όχι μόνον είναι στο απυρόβλητο, αλλά πολύ πιθανόν και να δραστηριοποιείται σε κινήματα για τη σωτηρία της χώρας.
Ίσως και να αρθρογραφεί και να ρητορεύει για τους ανίκανους και διεφθαρμένους πολιτικούς।
Στην ανικανότητα, όμως και τη διαφθορά των πολιτικών συμμετέχουν κι αυτοί ως ηθικοί αυτουργοί και κλεπταποδόχοι. Οι πολιτικοί ενέδωσαν στις πιέσεις τους και, ενδεχομένως, τους εκβιασμούς τους, για ίδιο όφελος, ή για να μην υποστούν το λεγόμενο πολιτικό κόστος.
Αν οι πολιτικοί είναι οι εκτελεστές της ληστείας του δημοσίου, ηθικοί αυτουργοί και κλεπταποδόχοι είναι οι αδικοπραγούντες συμπολίτες μας.
Από ό,τι ξέρω, οι ηθικοί αυτουργοί παρανομιών και οι κλεπταποδόχοι τιμωρούνται από την δικαιοσύνη.
Απαλλάσσονται των ευθυνών τους μόνον όσοι έχουν το ακαταλόγιστο, ή κηδεμονεύονται, οπότε τιμωρείται ως υπεύθυνος ο κηδεμόνας τους.
Δεν βλέπω ποτέ να καταλογίζουμε έμπρακτα κάτι στους ηθικούς αυτουργούς της κατασπατάλησης της δημόσιας περιουσίας.
Μπορεί να στηλιτεύουμε τους τραπεζίτες, τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες και τους παρανομούντες επαγγελματίες, αλλά έμπρακτα τις ευθύνες για τις παρανομίες τους τις επιρρίπτουμε στους πολιτικούς.
(Όπως οι πολιτικοί, και οι επιχειρηματίες και επαγγελματίες, όταν παίρνουν τα πτυχία τους ως μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί, κ।λ।π।, ορκίζονται να τηρούν το δίκαιο και να υπηρετούν τους συμπολίτες τους).
Σε ποια, άραγε, κατηγορία κατατάσσουμε τους παρανομούντες: σε αυτούς με το ακαταλόγιστο ή στους κηδεμονευόμενους ;
Όλες οι κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου έχουν στόχο τη Βουλή και τους βουλευτές.
ήρθε η ώραΜήπως ήρθε η ώρα
Μήπως ήρθε η ώρα να καταστήσουμε φανερή την αυτουργία κάποιων στην κακοδαιμονία των λιγότερο προνομιούχων συμπολιτών τους;
Αν μη τι άλλο, ίσως, να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο και να μπουν κάποια πράγματα σε κάποια τάξη.
Ίσως, να γίνουν κάποιοι πιο κόσμιοι στις τηλεοράσεις.
Ίσως, να το ξανασκεφτούν κάποιοι και να συλλογιστούν αν θά πρεπε να είναι στους διαμαρτυρόμενους ή σ' αυτούς που οφείλουν εξήγηση και επανόρθωση.
Να συλλογιστούν μήπως η διαμαρτυρία τους υπονομεύει τον αγώνα των άλλων που πραγματικά δεν "τάφαγαν μαζί".
Αν μη τι άλλο, θα ήταν μια προσπάθεια για την αποκατάσταση της απλής λογικής στα πράγματα αυτού του τόπου.
Στη Βρετανία, όπως αναφέρει ο Ρούσσος Βρανάς στο άρθρο του Δρόμοι στα ΝΕΑ, διαδηλώνουν έξω από τράπεζες και επιχειρήσεις και απαιτούν απ αυτούς να αποδώσουν τους φόρους που οφείλουν και να πληρώσουν οι ίδιοι την κρίση τους.
Εμείς, στις २३ Φεβρουαρίου πού θα διαδηλώσουμε;
