Μια αλυσίδα φαίνεται να διατρέχει όλη τη ζωή.
.
Άλλοτε σου φαίνεται αλυσίδα ομορφιάς
και άλλοτε δεσμά σκλαβιάς.
Ο ένας να βαστάζει τον άλλο
και άλλοτε ο ένας να πατάει στον άλλο.
Άλλοτε νομίζεις ότι βοηθά ο ένας τον άλλο να αναρριχηθεί
και άλλοτε ότι σπρώχνει ο ένας τον άλλο να γκρεμιστεί.
Βλέπεις εικόνες από το παρελθόν.
Στρατιωτάκια να βηματίζουν μηχανικά, όλα στη σειρά,
να ρίχνονται στη φωτιά στο όνομα του βασιλιά.
Βλέπεις εικόνες από το παρόν.
Πολίτες στη σειρά, στην ουρά, να ψηφίσουν αρχηγό.
Πολίτες στη σειρά, στην ουρά, να αναμένουν το γιατρικό
που τους έταξε το αφεντικό.
Στρέφεις το βλέμμα μακρυά.
Βλέπεις μικρόσωμους ανθρώπους
να καβαλικεύουν και να κουμαντάρουν
ελέφαντες, καμήλες, ταύρους, άλογα
και άλλα μεγαλόσωμα ζωντανά.
Στρέφεις το βλέμμα τριγύρω.
Βλέπεις ανθρώπους λιγοστούς
να κουμαντάρουν ανθρώπους πολλούς
χωρίς καν να κουραστούν.
Αποσύρεις το βλέμμα. Αποζητάς παρηγοριά.
Ένα δέντρο μοναχικό ξεπροβάλλει μπροστά.
Το κοιτάς. Σιωπηλό, επιβλητικό, αβλαβές.
Αφήνεσαι στη θωριά του
και νοιώθεις βάλσαμο στην καρδιά.
Το δέντρο αυτό σου δίνει πνοή, σε ανασταίνει.
Το δέντρο αυτό ο άνθρωπος μπορεί
να του πάρει τη ζωή ανά πάσα στιγμή.
Δεν θα αντισταθεί.
.
Ένα δέντρο! Τόσο ευάλωτο και τόσο δυνατό!
Γιατί ο άνθρωπος να μην έμοιαζε σ αυτό;
.
