.
Το φετεινό βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη απονεμήθηκε στον Ομπάμα.
Βραβεύοντας τον πρόεδρο ενός κράτους για τη δράση του ως προέδρου στην πράξη βραβεύεται το ίδιο το κράτος, πολύ δε μάλλον που η επιλογή του υποψηφίου δεν ήταν δυνατόν να γίνει με βάση κάποια προσωπική του πρωτοβουλία, ούτε καν ως πρόθεση, καθώς, όπως προκύπτει από την ημερομηνία λήξης των υποψηφιοτήτων στο NobelPrize.org. η επιλογή του ως υποψηφίου έγινε δύο μόνον εβδομάδες μετά την ανάληψη της προεδρίας.
Πριν τον Ομπάμα, οι ακαδημαϊκοί παράγοντες είχαν και στο παρελθόν βραβεύσει επανειλημμένα μια σειρά προέδρων των ΗΠΑ και τον απερίγραπτο Κίσσιγκερ.
Η πρόσφατη βράβευση επαναφέρει ξανά στο προσκήνιο το 1984 του Όργουελ και την προφητευόμενη νέα αντεστραμμένη γλώσσα της νέας εποχής, όπου ειρήνη σημαίνει πόλεμος, ελευθερία σημαίνει υποδούλωση, άρνηση υποδούλωσης σημαίνει τρομοκρατία, δολοφονία αμάχων σημαίνει παράπλευρες απώλειες κ.λ.π.
Για άλλη μια φορά, οι ακαδημαϊκοί παράγοντες βράβευσαν ως κράτος της ειρήνης τις ΗΠΑ, την πρώτη εξαγωγό οργάνων βασανισμού, με τις αόρατες φυλακές, τους τριπλάσιους φιλακισμένους από τον μέσο όρο στον κόσμο (Πληροφορίες για τη Χώρα της Ελευθερίας..... ), τη χώρα των οικονομικών εκτελεστών του λεγόμενου τρίτου κόσμου. τη χώρα με τον ανεπίσημο τίτλο του διεθνούς χωροφύλακα και μακελιάρου του κόσμου με το ειρηνιστικό μανιφέστο:
"Όποιος δεν υποτάσσεται σε μας θα χτυπιέται" όπως επιμαρτυρεί η Κύρα Αδάμ που ήταν αυτήκοος μάρτυς (Ελευθεροτυπία 13.12.2003).
Οι ακαδημαϊκοί παράγοντες έχουν, επίσης, βραβεύσει επανειλημμένα με το Νόμπελ Ειρήνης και το άλλο φιλειρηνικό κράτος του Ισραήλ, βραβεύοντας προέδρους του μεταξυ των οποίων και τον Menachem Begin με τα γνωστά «ειρηνιστικά» του μανιφέστα που είδαν το φως της δημοσιότητας κατά την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.
Για άλλη μια φορά οι ακαδημαϊκοί παράγοντες έδωσαν το πράσινο φως να συνεχιστεί ο πόλεμος ειρήνης στον οποίο επιδίδονται τα δύο αυτά κράτη.
Παρόμοιες πολιτικές ακολουθούνται και στα βραβεία στον επιστημονικό τομέα.
.
Στο βιβλίο του Robert Mart Friedman, καθηγητή και τέως προέδρου του Πανεπιστημίου στο Οσλο με τίτλο “The Politics of the Excellence". το οποίο εξαίρει στην κριτική του το διεθνούς κύρους περιοδικό New Scientist στο τεύχος 2338, δίνονται στοιχεία για τις μηχανορραφίες πίσω από τις μεθοδεύσεις για την επιλογή των επιστημόνων στους οποίους απονέμονται τα βραβεία Νόμπελ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται:
«Πίσω από τα Νόμπελ υπάρχει η δυνατότητα για την εκτύλιξη κάθε είδους φαυλότητας, υπεροψίας, ρατσισμού, σεξ και κάθε είδους ποταπών πράξεων και εμπλοκή κάθε είδους ανθρώπων των παρασκηνίων».
Γνωστή, επίσης, είναι η βράβευση επιστημόνων για τους οποίους ήταν γνωστό ότι είχαν σφετεριστεί την εργασία άλλων επιστημόνων, όπως για παράδειγμα η περίπτωση των Francis Crick και John Watson που βραβεύτηκαν για τη διπλή έλικα του DNA και του Selman Waksman που βραβεύτηκε για την ανακάλυψη της στρεπτομυκίνης,
Ο Francis Crick και ο John Watson έκλεψαν την εργασία της Franklin κατά την επίσκεψή τους στο εργαστήριό της όταν αυτή έλειπε από την πόλη και έπεισαν τον προιστάμενό της να ρίξουν μια ματιά στα στοιχεία της ερευνάς της (library.thinkquest.org/20465/franklin).
Ο Waksman έκλεψε και εμπορεύτηκε την εργασία του Αλβέρτου Schatz, μεταπτυχιακού σπουδαστή στο εργαστήριο του οποίου ήταν προιστάμενος.
Η επιτροπή Νόμπελ δεν είχε ποτέ ακούσει για τον Schatz, μολονότι είχε γίνει γνωστός από το άρθρο του Frank Ryan στο περιοδικό Actinomycetes με τίτλο:
«Tuberculosis:The Greatest Story Never Told. Albert Schatz "The true story of the discovery of streptomycin"(Albert Schatz - Obituaries, News - The Independent).
Αλλά οι πολιτικές αυτές δεν είναι αποκλειστικότητα μόνον των βραβείων Νόμπελ.
Τις επιτροπές βραβείων στελεχώνουν επιφανείς ακαδημαϊκοί.
Και οι επιφανείς ακαδημαϊκοί έχουν παντού κοινά γνωρίσματα και στάση (βλ. Η Ισχυρή Εξουσιαστική Δομή του Τεχνοεπιστημονικού Κατεστημένου και Η Κατασκευή των Αυθεντιών ).
Χαρακτηριστική είναι η απονομή του βραβείου Πούλιτζερ στον δημοσιογράφο Ουίλιαμ Λόρενς για την προσφορά του στην έγκυρη ενημέρωση η οποία πιστοποιήθηκε με το άρθρο του για το «Πανέμορφο Μανιτάρι» των Αμερικανών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τα οποία παρατηρούσε από τον πυργίσκο του ιπτάμενου υπερφρουρίου «Μεγάλος Καλλιτέχνης» (βλ. To "Πανέμορφο Μανιτάρι" )
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η βράβευση και τα αξιώματα, όπως αυτά του Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου και του επικεφαλής της Ιαπωνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, που έτυχαν οι «επιστήμονες» που είχαν αναλάβει κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο να κατασκευάσουν βιολογικά όπλα στις αχανείς εγκαταστάσεις του Ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού στη Μαντζουρία της Κίνας, στο γνωστό ως κολαστήριο της Μονάδας 731.
Στο κολαστήριο στο οποίο, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των νοσοκόμων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα ήταν «καθημερινό φαινόμενο» να ανατέμνονται ζωντανοί οι «πίθηκοι» (όπως κατ' ευφημισμόν ονόμαζαν τους ανθρώπους-πειραματόζωα οι γιατροί), χωρίς τη χορήγηση αναισθητικού, για να διαπιστωθεί το είδος της ζημιάς που είχαν υποστεί τα εσωτερικά τους όργανα μετά τη χορήγηση των ερευνόμενων βακτηριδίων (από εκτενή έκθεση του Β. Μπαμπούρη στο Βήμα 12.9.1999).
Είναι πλήθος τα παραδείγματα παρόμοιων αξιοκρατικών κριτηρίων με βάση τα οποία αξιοκατατάσσουν και βραβεύουν οι αξιοκρατούντες ακαδημαϊκοί των κριτικών επιτροπών.
Παραδείγματα που αναδεικνύουν και μιαν άλλη ιδιαίτερα σημαντική διάσταση της τόσο εκθειαζόμενης αξιοκρατίας για την οποία έγινε λόγος στο Περί Αξιοκρατίας και Σεβασμού στον Πολίτη.
.
